viernes, 31 de diciembre de 2010

FELIZ 2011

Nochebuena 2010 en Chiclana

Y ha llegado el momento de hacer balance (ya lo dijo Mecano)...pero casi prefiero recordar este año como aquel en el que he viajado mucho, he conocido gente estupenda, he sentido el calor de los míos, he cambiado la palabra amigos por la de "AMIGOS", me he conocido un poco más y me he obligado a madurar lo que aún no estaba maduro...y ya veremos qué nos depara el 2011

Mientras tanto: para todos vosotros...DESEO QUE SE OS CUMPLAN VUESTROS SUEÑOS Y QUE CON ESO SEÁIS UN POCO MÁS FELICES.

UN BESO CON TODO EL CARIÑO DEL MUNDO!

domingo, 19 de diciembre de 2010

Entrevista na RADIO GALEGA

Xa se pode escoitar a entrevista da RADIO GALEGA para o programa da fundación PREESCOLAR NA CASA co gallo dos obradoiros de Contacontos para familias que veño a desenvolver nas bibliotecas de Galicia.
[Canto menos é gracioso oírse]

viernes, 17 de diciembre de 2010

OBRADOIRO DE CONTACONTOS PARA FAMILIAS en CEIP CASTELAO (VIGO)

Record de participación y dos horas fantánticas contando cuentos y divirtiéndonos: niños, padres, profes... y abuelos!!!!

Sencillamente Genial.

Gracias a Patricia por invitarme y por hacer posible esta implicación de las familias en la labor del cole y, sobre todo, de la de la biblioteca escolar.

O LECTAURANTE na B.P.M. de SALVATERRA

no blog de libros

miércoles, 8 de diciembre de 2010

a smile bag!

Se lo dedico a Ángela...siempre peocupada por sus amigos...estos días por mí.
MIRA MI SONRISA!!!!!
;-)
'A smile is something special,
a ribbon is something rare.
So I'll be special and I'll be rare,
 with a smile and a ribbon in my hair....'



VÍA Trafegando Ronseis.

lunes, 6 de diciembre de 2010

The world spins madly on

Un corto que combina animación de Ryan Woodward y una canción del grupoThe Weepies: THOUGHT OF YOU
Simplemente: precisoso.

Woke up and wished that I was dead
With an aching in my head
I lay motionless in bed
I thought of you and where you’d gone
and let the world spin madly on

Everything that I said I’d do
Like make the world brand new
And take the time for you
I just got lost and slept right through the dawn
And the world spins madly on

I let the day go by
I always say goodbye
I watch the stars from my windowsill
The whole world is moving and I’m standing still

Woke up and wished that I was dead
With an aching in my head
I lay motionless in bed
The night is here and the day is gone
And the world spins madly on

I thought of you and where you’d gone
And the world spins madly on.

VÍA Trafegando Ronseis.

sábado, 4 de diciembre de 2010

YO QUIERO VER LA PRIMAVERA

Es un otoño frío, es un otoño invernal y polar.
Parece que las nubes siguen entrando y saliendo a su antojo
que el frío siberiano ha encontrado en este rincón un lugar donde abrigarse
si saber que aquí se necesita un poco más de calor.
Y así están pasando los días
rápidos, cortos, oscuros, húmedos, gélidos
que se convierten en solitarios,
que se convierten en tristes, como el frío.
Y seguirán pasando
hasta que en algún momento la primavera quiera aparecer,
haga florecer los árboles,
y dé vida a este momento de agonía.
Y ya no parezca un morir poco a poco.

miércoles, 1 de diciembre de 2010

lunes, 29 de noviembre de 2010

Vídeos da presentación de A XANELA en Culturgal

A presentación deste libro foi na Feira da Cultura de Galicia: Cultur.gal, que este ano estase a desenvolver en Pontevedra. Unha honra que fora nese espazo de cultura co que compartimos cartel con Fina Casalderrei ou Manuel Rivas e con proxectos novos de outras editoriais tan potentes como Kalandraka, por poñer algúns exemplos.

Colgo partes da presentación: familiar e tranquila.

[NOTA: Moitas grazas Euge & Family!]

Nesta primeira parte Xelasio Suárez fai a introducción na presentación do noso libro.


E nesta 3ª (a segunda é a parte de Nieves) tocoume falar a min e é de recoñecer que no o tiña plantexado deste xeito, xa que esperabamos máis nenos e tiñamos a idea de facer un contacontos... cousas do directo!
E como sempre:
Grazas Princesa que estiveches grabando a presentación coma unha profesional ;)

sábado, 27 de noviembre de 2010

ONTE: obradorio para pais en FOZ (LU)

Unha longa viaxe de ida e máis longa de volta...pero uns momentos entrañables coas familias de Foz.

CULTUR.GAL: actividades de hoxe para NENOS

Sábado 27 de Noviembre de 2010


11h, 12h é as 13h. “O laboratorio de sons” da aula Folque de Centro Galego de Música Popular, ofrecerá un interesante obradoiro. Sesión as
11, 12 y 13h  Talleres de plastilina no cuarto dos nenos.

16:30h . Obradoiro de malabares con asSircópatas no cuarto dos nenos.

17h, “contos no camino” no cuarto dos nenos. Literatura.

18h, obradoiro de danzas do mundo zampadanzas, no cuarto dos nenos.

19h, espectáculo de magia. Presentación de abrapalabra de Carlos Coira e Antón Cortizas. Editorial Galaxia. No cuarto dos nenos.

19:30h, presentación de “contos para nenos que dormen deseguida” de Pinto&Chinto.

miércoles, 24 de noviembre de 2010

OBRADOIRO DE CONTACONTOS PARA FAMILIAS en FOZ (Lugo)

Pois este será o meu próximo destino...o vindeiro venres 26 ás 19.00h.

E hoxe os da radio fixéronme unha entrevista en directo. Interesante.

jueves, 18 de noviembre de 2010

CULTUR.GAL



Cultur.gal no Pazo da Cultura Pontevedra. 
VENRES 26, SÁBADO 27 E DOMINGO 28

Culturgal, a Feira das Industrias Culturais, é un evento único, de periodicidade anual, que congrega aos distintos gremios da cultura: libro, creación audiovisual, artes escénicas, música, deseño, internet e novas tecnoloxías...

Nova edición de Cultur.gal, unha oportunidade única para todas aquelas persoas que queiran coñecer a oferta cultural do país en todos os ámbitos. É a feira de todas aquelas empresas e entidades que crean, distribúen, promocionan e ofrecen produtos e servizos relacionados coa cultura en Galicia e que llelos queren achegar á cidadanía.
 
APUNTADE: tamén poderemos disfrutar de fantásticos espectáculos para nenos e familias: música, libros, manualidades...VENRES 26, SÁBADO 27 E DOMINGO 28 

E por ahí, agochadiña, vai haber unha presentación dun libro meu: A Xanela (Ir Indo)

sábado, 13 de noviembre de 2010

anuncio de UNICEF... una bonita historia


(Se me ponen los pelos de punta)

NOVAS ACTIVIDADES PARA NENOS NOS MUSEOS DE VIGO

COMEZAMOS:

MARCO: MUSEO DE ARTE CONTEMPORÁNEA
O INSTANTE DETIDO
Nestes meses, o programa educativo do MARCO, dirixido a escolares e público familiar, céntrase na exposición de VIRXILIO VIEITEZ. As visitas e obradoiros, especialmente deseñados para distintas idades, permitirannos achegarnos á súa obra e analizar distintas formas de captar e percibir a realidade a través do ollo dunha cámara, con especial atención ao xénero do retrato dentro da fotografía.
Para nenos/as a partir de 3 anos..Do 30 de outubro ao 31 de decembro 2010·sábados e domingos de 12.00 a 14.00·
Lugar: salas de exposición e Laboratorio das Artes (1º andar)·
Entrada libre e gratuíta ata completar aforo.

MUSEO DO MAR DE GALICIA
OBRADORIO: OS SENTIDOS DOS ANIMAIS DO MAR
Datas: os sábados 13 e 20 de novembro
Horario: de 16.30h a 18.30h

Se vos queredes apuntar podedes facelo chamando ao teléfono 986247750 ou
A idade mínima para participar é de 7 anos, e sempre acompañado dun adulto.


VERBUM, CASA DAS PALABRAS
TÓCAME CÓNTAME

domingos de novembro de 2010 de 12.00 a 13.30 horas
Prezo  1 € / asistente (afoto limitado e entrada por orde de chegada)
nenos/as a partir dos 5 anos.

Os obradoiros de Relato Sonoro “Tócame Cóntame” están pensados para que cada neno descubra as súas propias capacidades de expresión. Para iso partimos do concepto literario de relato, proxectándoo cara ao ámbito sonoro e musical para así estimular a consciencia sonora do mundo e a capacidade xeradora de discurso (aplicable tanto ao sonoro/musical como ao literario), tomando como base tanto as ferramentas expresivas propias de todo humano como aquelas complementarias que o mundo nos doa ou que tecnoloxicamente desenvolvemos.

Domingo 14 de novembro – A linguaxe do corpo
Traballaremos a expresión a través de sons producidos voluntariamente no noso corpo con e en calquera das súas partes e instrumentos: voz, mans, pernas, etc., e, creando os nosos propios ritmos, iremos tecendo pequenas estruturas narrativas a través destes sons.

Domingo 21 de novembro – A linguaxe das cousas
Continuaremos utilizando as ferramentas corporais (engadindo tamén movemento e xesto) e integraremos sons producidos en interacción con diversos obxectos sonoros e instrumentos musicais de funcionamento sinxelo para seguir creando estruturas narrativas nas cales introduciremos a melodía como fío condutor ou argumento.

Domingo 28 de novembro – A linguaxe da comunidade
Utilizando as ferramentas desenvolvidas nas sesións anteriores crearemos un relato colectivo, unha historia sonora na que o grupo manifeste a súa propia sinfonía, que será o resultado do consenso harmónico entre todas as voces.

CINE PARA CATIVOS: Programación de actos con motivo do Día Internacional contra a Violencia de Xénero (ás 17.30h.)
13 de novembro: "Pérez, o rato dos teus soños", infantil, en galego.
14 de novembro: "Niki, aprendiz de bruja", infantil, en castelán.
21 de novembro: "Mi vecino Totoro", infantil, en castelán.
28 de novembro: "La brújula dorada", xuvenil, en castelán.


LIBRERÍA PELES GUEDELLAS
REGALAMOS CONTOS CONTADOS CHEOS DE BICOS e ABRAZOS

Sábado, 13 de Novembro · 11:30 - 14:30
unha nova sesión de contacontos para toda a familia
Noto: pola tarde haberá sesión de contacontos para adultos.
 

viernes, 12 de noviembre de 2010

MAGOSTO EN COIA (viernes 12 nov)

Mi barrio, Coia, celebra el MAGOSTO esta tarde noche!!!
Como siempre en el campo rojo: castañas, chourizos, empanada, gaitas...
Y como el año pasado...EL HOMBRE ORQUESTA con instrumentos galegos... fantástico él consiguiendo levantarnos a todos de las sillas y bailar: 


O GHALO CANTA, A GHALIÑA CHORA, POLOS PITIÑOS QUE DURMEN FORA

jueves, 11 de noviembre de 2010

IV PREMIO DE RELATOS "MULLERES PROGRESISTAS"

AQUÍ TENDES UN CONCURSO... DE RELATOS... POR SI TENDES TEMPO E GAÑAS!

BASES:
Poderán concursar tódalas Mulleres que o desexen de calquera nacionalidade ou cultura. Cada participante poderá presentar un número máximo de dous relatos.

O tema será libre.

As obras serán orixinais e inéditas. Irán escritas en galego normativo, cunha extensión mínima de 15 páxinas e máxima de 30, a dobre espacio e por unha soa cara, en fonte 12, Arial ou Times New Roman. Se calquera dos contos presentados ao Premio de Relatos Mulleres Progresistas aparecese publicado ou recibise un premio ou mención noutro concurso no prazo da convocatoria quedará automaticamente descalificado.

Cada relato presentarase con pseudónimo e baixo plica cerrada na que figuren os datos da concursante (nome, apelidos, domicilio e teléfono). Caso de presentar dous relatos terán que levar cadanseu seudónimo e cadansúa plica.

1º Premio: 500 Euros, figura e diploma
2º Premio: 250 Euros e diploma
3º Premio: 150 Euros e diploma

Presentación pública das bases en data 20 de outubro de 2010.

O prazo de admisión para a recepción dos traballos péchase o 31 de decembro de 2010.

miércoles, 10 de noviembre de 2010

El fantástico mundo de la Educación Española

Cierto día me mandaron este mail... vosotros opináis y os reiréis...no puede ser de otra manera:

Esta transcripción, aunque parezca exagerada, es verídica y exacta. Esto es una clase con 1º ESO (12 años) un jueves a 5º hora. 
[nota: Los nombres de los alumnos son ficticios para que su ignorancia quede en la intimidad de la clase]

Yo: Bueno chicos, hoy vamos a estudiar el vocabulario de las comidas en inglés: copiad estas 5 categorías (las escribo en la pizarra) y escribís en cada columna todas las palabras que os sepáis.
Amanda: ¿En inglés?
Yo: Sí, mejor que en Ruso, en inglés.
Luis. Profe, ¿cuántas categorías?
Yo: 5. Las que hay en la pizarra.
Luis: A mi no me caben.
Yo: Pues prueba a poner la hoja apaisada
Luis: ¿qué significa apaisada?
Yo: Horizontal, o sea: así (lo demuestro)
Juan: ¿qué título ponemos?
Yo: Prueba con “Food”, que es el que he escrito en la pizarra.
Fran: ¿puedo hacerlo a lápiz?
Yo: No, no puedes. Ya sabes que en el cuaderno sólo se escribe con bolígrafo.
Jessika: ¿Cómo se dice pepino?
Yo: He dicho que escribáis el vocabulario que sepáis vosotros. No el que sepa yo.
Noel: ¿El huevo es una verdura?
Yo: No, no es una verdura
Federico: ¿qué título ponemos?
Yo: Lo he dicho ya dos veces.
Amanda: ¿Se puede poner “rechicken”?
Yo: No, porque repollo no se dice así en inglés (risas generalizadas)
Nieves : ¿Cómo se dice calamar?
Yo: He dicho que escribáis el vocabulario que sepáis vosotros.. No el que sepa yo.
Jesús : ¿Hay que escribirlo en el cuaderno?
Yo: Pues a no ser que quieras escribirlo en la mesa...
Ricardo: Profe, ¿Pero, qué hay que hacer?
Yo: ¿Pero tú te has lavado las orejas esta mañana?
Nieves : ¿Puedo poner zumo en la categoría de postres?
Yo: Mejor ponlo en la de líquidos.
Fran: ¿Puedo poner pollo en la categoría de postres?
Yo: En este continente, no.

......................................
10 minutos después

Yo: bueno, ahora vamos a empezar. Levantáis la mano y vais diciendo palabras; yo las escribo en el encerado. Empezamos con las verduras.
(Levantan la mano 10 alumnos y todos gritan a la vez distintas verduras)

- Brócoli!
- Carrots!
- Salad!
- Pepination!
- Eggs!

Yo: he dicho que los huevos no son una verdura. Y por favor, levantad la mano y esperad a que yo os nombre para decir la palabra porque no tengo 10 orejas para entenderos a todos al mismo tiempo. ¡Arturo, no le pases notitas a María que se las leo al resto de la clase!

Arturo: ¿con cual empezamos?
Yo: con las verduras. Empieza tú, Marisol.
Marisol. Es que se me ha olvidado el cuaderno en casa.
Yo: ¿Y qué llevas haciendo estos 15 minutos, criatura? A ver, hazlo tú, Pepe.
Pepe: ¿quién, yo?
Yo: Eres el único Pepe que hay en la clase, así que vas a ser tú.
Pepe: Orange
Yo: La naranja me la pones en frutas, por favor.
Juan: Profe, el otro día oí un chiste verde, ¿puedo contarlo?
Yo: Pues aunque haya verduras de por medio, no, no puedes contarlo.
María: ¿Esto cae en el examen?
Yo: Bueno, puede que tengáis suerte y para entonces esté recuperándome de esta clase en un sanatorio mental, y entonces no habrá examen.
Todos: BIEEEEEN!

¡Y luego dicen que tenemos demasiadas vacaciones! yo os aseguro que con cuatro de estas clases al día alguno ya estaría pensando si tirarse al tren o al autobús de línea.

Siendo positivos... que nos ocurra ésto nos ayuda a trabajar nuestro sentido del humor...incluso trabajando... pero ...QUÉ FUTURO NOS ESPERA...¿QUIÉN PAGARÁ NUESTRAS PENSIONES?...hay que hacer un peto!...pero seremos viejecillos... con sentido del humor!
(Si Cantinflas supiera ésto tendría un fantástico guión...basado en hechos reales)

viernes, 5 de noviembre de 2010

BUENA ONDA


Hace unos días en una conversación salió la canción DUENDE DEL SUR de Chambao (una de mis favoritas) y, casualidades de la vida, al día siguiente encontré -perdido en algún lugar de casa desde que salió al mercado- el último CD con las canciones del grupo versionadas por Lamari en solitario: En el fin del mundo.

Me he llevado el CD perdido al coche, cambié la radio y noticias del día por la música de Chambao. Y ciertamente es genial porque  supongo que sabéis, desde que Lamari sufrió un cáncer, nació otra (cortó su melena, cambió el vesturio y comenzó a  caminar!...y sus letras son así: un amalgama de sonidos, fusión de instrumentos, letras optimistas...y caminos hacia adelante... fantásticas!)

Así que para comenzar el día: Chambao!
Y como no tenía claro la canción para colgar en el blog (valdría cualquiera)... he escogido CÓMEME!! [jajajaja]... compuesta y cantada con Mario Díaz, de los Aslánticos y rodado el vídeoclip en el glaciar Perito Moreno. Es graciosa, con buen ritmo y te hace sonreír... claro, si no piensas: ¿por qué no me lo habré comido?

FELIZ FINDE!!!

jueves, 4 de noviembre de 2010

O SÁBADO CONTO... NA BIBLIOTECA CENTRAL DE VIGO

Volven as actividades de contacontos na Biblioteca Central.
Desenvólvense os sábados ás 12.00 da mañá, son de balde... pero recordade chegar pronto..que logo se montan unhas!




 6 de novembro: "Sicolina e o baúl máxico". Por Duende Sico.
13 de novembro: "Lume". Por Babaluva Teatro. (Para máis de 3 anos)
20 de novembro: "Palabras máxicas". Por Chrystyan Magic. Para todos os públicos)
27 de novembro: "A Vaca Palmira". Por Teatro de marionetas Trécola. (A partir de 4 anos)

E para os máis pequerrechos  (de 18 meses a 3 anos acompañados polos seus pais) a biblio ofrece o espazo "Pequeteca”:
11 de novembro: "Hip hip hurra". Por Viravolta Títeres. De 18:00 a 19:00 h.

wisper words of wisdom

And when the night is cloudy, there is still a light, that shines on me,
shine until tomorrow, let it be.


Copio y añado las palabras de Francisco Castro:

Música Náufraga: no medio do ruído, no centro do balbordo, procuro, preciso, anceio, reclamo, verbas de sabedoría, un certo nivel no discurso, que os que emiten digan algo con sentido, que os que teñen responsabilidades empreguen ben as verbas. Verbas de sabedoría. Das que curan, das que fan soñar. Palabras.

lunes, 1 de noviembre de 2010

Obritas de ALBA y de YARED

Samil (Vigo) xuño 2010
Bueno, pues parece que las nuevas generaciones son más precoces en todo...incluso en imaginación.
Y un finde tormentoso (metereológicamente hablando) como este, ha dado para mucho...incluso para jugar con la literatura ;-)

Alba tecleando el ordenador y Yared más de lápiz y papel.

Estos enanos me quieren quitar el trabajo...y lo harán...Ojalá!

Ahí va eso...tal y como me lo han dado:





LOS TRES NIÑOS por Alba

 No hace mucho tiempo en un pueplo llamado Larorsa vivian tres niños.La mas mayor se llamaba Alba.El mediano Yared. Y la pequeña pues Pilar.Un dia la abuela de los niños les dijo:-Mañana va a llover mucho. Despues de que la abuela le contara la noticia se fueron corriendo a la casa de su tio Manolo.Alba le dijo que si nos   podia hacer una casa de refujio y el tio exclamo ¡me encantaria! Se pusieron en marcha.Cuando la acabaron quedo una casa preciosa.Los niños se prepararon para el dia siguiente.Le pidieron al tio para mañana: comida, tres gorros,tres cojines y tres sacos de dormir.Y Pilar, que era pequeña, un bonito peluche. Yared, un mapa y Alba, una linterna. Alba tambien le pidio una mochila para meter los objetos. A la mañana siguiente empezo a llover. Se metieron en la casa de refujio y empezaron a comer. Al dia siguiente paro de llover y como era el cumpleaños de Yared ¡celebraron una gran fiesta!

HALLOWEEN EN EL HOTEL por Yared
Mamá, papá, soy Yared
me gusta el hotel
me quiero quedar
y nunca me voy a marchar.
melopaso bien.

 Estos enanos me tienen loca...¡qué haría sin ellos!

viernes, 29 de octubre de 2010

'Desorden en el tribunal'

Fuchicando en mis mails antiguos rescaté éste en el que me mandan unos ¿chistes? ¿realiades? extraídas del libro 'Desorden en el tribunal'. [Y me he vuelto a reír releyéndolos]

Son cosas que las personas dijeron en su momento, y que fueron transcriptas textualmente por los taquígrafos que tuvieron que permanecer en calma mientras estos diálogos realmente sucedían...


Abogado : ¿Cuál es la fecha de su cumpleaños?
Testigo: 15 de julio.
Abogado : ¿Qué año?
Testigo: Todo los años.
____________________________________________

Abogado : Esa enfermedad, la miastenia gravis, ¿afecta su memoria?
Testigo: Sí.
Abogado : Y, ¿Cómo le afecta la memoria?
Testigo: Se me olvidan las cosas...
Abogado : Se le olvidan... ¿Puede darnos un ejemplo de algo que se le haya olvidado?
Testigo: No me acuerdo.....
____________________________________________

Abogado : ¿Qué edad tiene su hijo?
Testigo: 38 ó 35, no me acuerdo.
Abogado : ¿Hace cuanto tiempo él vive con usted?
Testigo: Hace 45 años.
___________________________________________

Abogado : ¿Qué es lo primero que su marido dijo aquella mañana?
Testigo: Dijo, '¿Dónde estoy Bety...?'
Abogado : ¿Y por que a Ud. eso usted la puso brava?
Testigo: Mi nombre es Célia.
____________________________________________

Abogado : Su hijo más joven, el de 20 años....
Testigo: Sí.
Abogado : ¿Qué edad tiene?
______________________________________________

Abogado : Sobre esta foto suya... ¿usted estaba presente cuando fue sacada?
_______________________________________________

Abogado : Entonces, ¿la fecha de concepción de su bebé es 08 de agosto?
Testigo: Sí
Abogado : Y... ¿Qué estaba usted haciendo ese día?
_______________________________________________

Abogado : Ella tenía 3 hijos, ¿Cierto?
Testigo: Cierto.
Abogado : ¿Cuántos niños?
Testigo: Ninguno
Abogado : Y... ¿Cuántas niñas?
____________________________________________

Abogado : Sr. Marcos, ¿Por qué se acabó su primer matrimonio?
Testigo: Por muerte del cónyuge.
Abogado : Y ¿por muerte de cuál cónyuge se acabó?
_______________________________________________

Abogado : ¿Podría describir al sospechoso?
Testigo: Tenía estatura mediana y usaba barba.
Abogado : Y era ¿hombre o mujer?
_______________________________________________

Abogado : Doctor, ¿Cuántas autopsias usted ya realizó en personas muertas?
Testigo: Todas las autopsias que hice fueron en personas muertas...
_______________________________________________

Abogado : Aquí en la corte, para cada pregunta que yo le haga, la respuesta debe ser oral, Ok? ¿A qué escuela usted va?
Testigo: Oral.
_______________________________________

Abogado : Doctor, Usted se recuerda ¿a qué horas comenzó a examinar el cuerpo de la víctima?
Testigo: Sí, la autopsia comenzó a las 08:30 p.m.
Abogado : ¿Y el Sr. Décio ya estaba muerto a esa hora?
Testigo: No... él estaba sentado en la camilla, preguntándose ¿por qué yo estaba haciendo una autopsia en él?
_____________________________________________

Abogado : Doctor, antes de hacer la autopsia, ¿usted chequeó el pulso de la víctima?
Testigo: No.
Abogado : ¿Usted chequeó la presión arterial?
Testigo: No.
Abogado : ¿Usted chequeó la respiración?
Testigo: No.
Abogado : Entonces, ¿es posible que la víctima estuviera viva cuando la autopsia comenzó?
Testigo: No.
Abogado : ¿Cómo usted puede tener tanta seguridad?
Testigo: Porque el cerebro del paciente estaba en una jarra sobre la mesa.
Abogado : Pero, ¿él podría estar vivo?
Testigo: Sí, es posible que él estuviera vivo y estudiando Derecho en la misma facultad que usted se graduó...

Aún así seguiremos creyendo en la Justicia!!!!!!

jueves, 21 de octubre de 2010

Mi memoria de grillo y una fábula.

Ya sabéis que una de mis caracteríscitas personales es mi fabulosa memoria de grillo.

Y quizás en algún momento ha sido para mí un problema (y realmente lo es en ocasiones) sobre todo cuando tngo que recordar un hecho histórico, nombres propios, fechas, teléfonos!!!! o cuando traspapelo algo... pero lo más significativo de una memoria tan sumamente limitada y selectiva son los enfados...  recuerdo que me enfadé y con quién...pero casi siempre acabo olvidando los motivos y las cosas que se dijeron en el calentón.

Y ahora creo que es una buena estrategia... una no le da vueltas a los detalles y se queda con la idea...así no se carcome y todo parece más adsequible al entendimiento...y es más fácil de sobrellevar, claro!

Pero una memoria tan limitadita también tiene unos maravillosos beneficios vereís...
Un día de esta semana me quedé en el sofá viendo (por¿quinta?¿sexta?¿enésima? vez) EL ÚLTIMO MOHICANO...  y lo disfruté como si fuera la primera vez... eh! Y NO ME QUEDÉ DORMIDA!!! jajaja [claro que desde hace unos días duermo más]

Y ya liando con este tema os dejo una bonita fábula rescatada de la peli que Nathaniel (hijo adoptivo de un mohicano) cuenta a Cora:

Cuando nació el Sol, junto con su hermana la Luna, su madre murió.
El Sol ofreció a La Tierra el cuerpo de su madre, del cual surgió la vida.
En el pecho de la madre Tierra estaban las estrellas, así que el Sol las lanzó al cielo nocturno en memoria del espíritu de su madre.

Nathaniel explicó a Cora, entonces, que todas esas estrellas vienen a ser los monumentos a las personas que han abandonado esta madre Tierra...también el de sus padres biológicos.

[Tendré que investigar la esencia de esa estrella que siempre me acompaña y de  la que siempre presumo]

martes, 19 de octubre de 2010

HOY ESTOY DE HUMOR! (de buen humor, claro!)

YOU CAN ALWAYS MAKE ME A SMILE
I CAN ALWAYS MAKE YOU A SMILE


Y A REÍRSE TOCA... podemos cambiar lo de "leperos" por cualquier otro gentilicio..."gallegos" por ejemplo (desde luego yo me veo en alguno de estos chistes...mmm...el 6!)
;)




1.-  Van dos de Lepe en un bote.
 - Oye Bartolo ¿Tú sabes porque los buzos se tiran al mar hacia atrás? - ¡Joder hombre! ¡Si se tirasen hacia delante caerían dentro del bote!

 2.-Dos leperos se encuentran en un camino. Uno llevaba una bolsa al hombro.
 - ¿Qué tienes en la bolsa?, dice el otro.
 - Pollos, responde el primero
 - Si acierto cuantos llevas ¿puedo quedarme con uno?
 - Si aciertas puedes quedarte con los dos.
 - Bueno, pues ... ¡cinco!

3.- Juegos olímpicos en Lepe. Discurso de inauguración.
- O ... o ... o ... o ... o
- No, señor alcalde, los aros olímpicos no se leen.

 4.- Le dice un lepero a otro:
 - Oye Paco, he comprado un condensador de protones estroboscópicos con fisionador calimastrado y lo he puesto en mi patio.
 - ¡EEEEEE! Espera un momento. ¿Qué coño es un patio?

 5.- ULTIMAS NOTICIAS
 Lepero suicida, mata a su hermano gemelo por error

 6.- CURVA PELIGROSA
 Uno de Lepe conducía por un camino secundario, cuando vio un cartel que  decía: 'Curva peligrosa a la izquierda'. Sin dudar, viró a la  derecha.

 7.- AGENDA DE TELÉFONOS
 ¿Por qué los leperos usan solamente la letra 'T' en sus agendas de teléfonos?
 - Teléfono de Antonio, teléfono de Luis, teléfono de ... ..

 8..- Un lepero entra un lunes en una zapatería y después de probarse unos cuantos pares, elige unos italianos muy elegantes. Al entregárselos  el empleado le advierte:
 - Señor, estos zapatos suelen apretar bastante los cinco primeros días.
 - No hay problema, responde, no los voy a usar hasta el próximo domingo

 9.- Uno de Lepe pregunta a su padre
 - Papa, ¿Puedo salir a ver el eclipse?
 - Está bien hijo, pero no te acerques demasiado.

 10.- Dos leperos, amigos de la infancia, se encuentran
 - ¿Y tú ahora a que te dedicas?
 - Pues tengo una granja con 10.000 palomas
 - ¿Mensajeras?
 - No, no te exagero nada.

 11.- Se encuentran dos leperos- Sabes, al final encontré trabajo en Santiago .
 - ¿De qué?
 - De Compostela

 12.- Le contaba un lepero a otro
 - Íbamos yo y Manolín
 - No, íbamos Manolín y yo
 - Vale, listo, yo no iba.

 13.- Llama un lepero por teléfono y le contestan
 - ¿Si?
 - Doctor, doctor, mi mujer está a punto de dar a luz
 - ¿Es su primer hijo?
 - No, soy su marido

 14.- Le dice un lepero a otro
 - Curro ¿Por qué no regaste el jardín?
 - Porque está lloviendo a cantaros
 - No seas vago, hombre, aquí tienes un paraguas.

 15.- ¿Cuál es la única flor que no se da en Lepe?
 El pensamiento.

 16.- Se muere un lepero y se acerca un amigo al hijo.
 - Lo siento.
 - No, déjalo acostado, tal como está.

 17.- Comienza la música y un lepero que estaba un poco bebido ve una señora elegantemente vestida de negro. Tambaleante, se acerca a ella y le dice:
 - Madame, ¿Me concede el placer de este baile?
 - No
 - ¿Y por qué no?
 - Pues por cuatro motivos:
 Primero, porque usted está borracho.
 Segundo, porque esto es un velatorio.
 Tercero, porque el Ave María no se baila.
 Y cuarto porque madame será su madre. ¡Yo soy el cura!

 18.- Llega un lepero del trabajo y pregunta:
 - Hijo, ¿Con que juegas?
 - Con lo que me sale de los huevos.
 El padre le pega y el niño corre a decirle a su madre:
 - Mamá, ya no quiero mas kinders.

 19.- Dos leperos de conversación
 - Anoche ligué con una tía buenísima. ¡qué piernas!, ¡qué pechos!, qué culo!
 - ¿Y de cara?
 - Ah, eso si, ¡carísima!.

 20.- Se juzga a un lepero y dice el fiscal al acusado:
 - A ver, ¿por qué disparó dos tiros contra su suegra?
 - ¡Por qué no tenía mas balas!

 21.- Dos leperos. Uno le pregunta al otro:
 - ¿Qué llevas en esa cesta?
 - Si lo adivinas, te doy un racimo.
 - ¡¡ Croquetas!!

 22..- Un lepero en el viaje de Colón.
 - Almirante, quince carabelas se acercan
 - ¿Una flota?
 - No, flotan todas.

 23.- Se hunde el barco y el capitán, que era de Lepe, le dice al contramaestre
 - Coja ese pico, rompa la ventanilla y larguémonos de aquí en una barca salvavidas.
 - Pero, ... mi capitán, aún hay mujeres a bordo.
 - Si hombre, para follar estoy yo ahora.

 24.- Llega un niño de Lepe a casa
 - Mamá, mama en el colegio me llaman imbécil
 - Bueno ¿y a mi qué?
 - A ti puta.

 25.- Dos de Lepe se van al bosque en busca de un abeto para navidad.
 Después de dos horas dando vueltas, uno le dice al otro:
 - Bueno, ¡ya está bien!. El próximo abeto que veamos lo cogemos tenga o no tenga bolas de navidad.

 26.- Coge un lepero el teléfono
 - Hola. ¿Es el nueve, cuatro, dos, ocho seis, siete, nueve, uno, cuatro.
 - Si, si, no, si, si, no, si, no, si.

sábado, 16 de octubre de 2010

STILL LOVING YOU

A veces en la vida parece que vienen paradojas que no sabes explicar y que tienen que ver con tu estado de ánimo o las vivencias de ese momento.

Ésta es una:
Seguro que todos conocéis la balada de Scorpions "Still loving you". Esta balada de metal me rompe el corazón ...y es que ésta era la favorita de Fran (Tito), mi primo y después de casi 20 años (YA!) no recuerdo ser capaz de escucharla hasta el final.
Pues bien, volviendo ayer de la piscina (por cierto, descubrí que no se puede nadar y llorar al mismo tiempo) la escuché en la radio...y es curioso que nunca había reparado en la letra... pero ayer sí lo hice...
Y esta balada me rompió el corazón por segunda vez.
Lo curioso es que en ambas está la muerte por medio, distintas muertes pero dolores parecidos...o quizás el mismo... y no recuerdo  -después de aquello y en 20 años- sentirme así.

Os la dejo!
(qué vacío perpetuo dejan aquellos que ya no están con una)

CONTACONTOS EN LIBROS PARA SOÑAR

LIBROS PARA SOÑAR comezou onte (venres), a partir das 18:30 horas, a primeira sesión infantil de contacontos da nova tempada, co lema "Contos do mundo". Pero hai máis.
A libraría do Casco Vello tamén recupera as sesións de contos para bebés e organizará dous cursos para adultos de voz e de teatro-foro.

miércoles, 13 de octubre de 2010

A viaxe de María.

Dende TRAFEGANDO RONSEIS [como non?], chega esta curta de animación realizada polo debuxante Miguel Gallardo, pai dunha nena con autismo. Baseado no seu cómic María y yo. Tamén ten peli.

E un tema coma este non podería pasarnos desapercibidos, non ho?

viernes, 8 de octubre de 2010

El peligro de una sola historia

 
Si pensamos en un peruano, es muy probable [aquí en mi tierra, por lo menos] que nos venga a la mente la imagen de aquellos que ponen sus puestos en las ferias, con el cabello muy largo y con chaquetas de lana andina de colores vistosos...

En estos días se ha fallado el premio Nobel de Literatura y ya sabemos todos a estas alturas que se ha concedido el galardón a MARIO VARGAS LLOSA.

Y este bien merecido Nobel es de Perú...pero su imagen, aspecto e incluso nuestras expectativas para con él y su fantástica literatura contradicen la imagen -sesgada y minimalista- de un perano.

Y es curioso que en estos momentos ha llegado de este vídeo a mis manos, que mucho tiene que ver con la temática que mencionamos arriba. 

No os perdáis el vídeo (18 min) y me contáis!

Cuando rechazamos la historia única, cuando nos damos cuenta de que no sólo hay una sola historia sobre ningún lugar, recuperamos un trozo de paraíso. Chimamanda Adichi.

NOTA: seleccionar el idioma si queréis subtítulos.

miércoles, 6 de octubre de 2010

6 de octubre...y sumanos uno.


Pues sí, sumamos uno y ya casi pasamos media vida...pero me queda la otra mitad.
Y en un momento como éste me acuerdo de muchos momentos que pertenecen a mi repertorio de recuerdos y vivencias:
  • Juegos en Barreiro con mis primos...éramos felices!
  • Los veranos de tres meses en Hío: monte, playa, sol y jugar todo e ldía...qué libertad!
  • El Coya 4 como estudiante...sus fines de semana agotadores (y gracias al feisbuk, el reencuentro con mi pandilla) y, 20 años después, -como profe- ...todas nuevas experiencias.
  • Mi abuelo contando batallas del hundimiento de su barco en la ría (cargado de oro) y mi abuela relatando su infancia... ojalá sea como ellos.
  • El reencuentro con Lore, nuestro hada madrina.
  • El 15 de julio en un salón lleno de mi gente querida.
  • El primer beso a Alba...acababa de nacer y no dejaba de llorar, me la acercaron, la besé y ¡paró!
  • La foto con la que conocimos a Yared, mi esperado primer " te quiero mami"
  • Mis amigos de Carmelitas...incondicionales.
  • Encuentros y caminatas en Xares con una buena panda de negritos sonrientes y una blanquita muy risueña.
    Los maravillosos viajes a lugares fantásticos (de acá e de acolá)
  • Mi trío calavera.
  • Mi duende del sur.
  • ...
Y siempre la música que acompañó cada uno de esos momentos y tantos otros...por ejemplo la de Mike Olfield (¡que conciertos!) que desde el 92 ocupa un lugar privilegiado en mi banda sonora original.

Y con todo puedo decir que mi estrella sigue conmigo, que soy tremendamente afortunada y que seguiré haciendo mi camino.

Gracias a todos por acompañarme!

martes, 5 de octubre de 2010

Vigo a Escena 2010...teatro por barrios

Aquí tendes as actuacións para familias pero se queredes ver o programa completo, premede nas imaxes que vos levarán ao pdf.


viernes, 1 de octubre de 2010

Comienza temporada cultural...aprovechémosla!

Con T de Teatro (para familias)

3 de octubre: Teatro Paraíso Sal con ‘El flautista mágico’,
10 de octubre: Chrystyan Magic con ‘Atrapado na torre’;
17 de octubre: Títeres Trompicallo con ‘Violeta Coletas contra as salchichas ¡gulp!’
24 de octubre: Román García con ‘Nanomaxias’,
y en noviembre: los títeres Galitoon con ‘Rosalía, a pulga que escribía’
Cayeta Lledó con ‘Máxico Circus Cabaret’

En el Auditorio Municipal. Los domingos, a las 18 horas. Infantil: 3 euros/espectáculo. Mayores de 12 años: 5 euros/espectáculo. Bono infantil con descuento para los cuatro días: 9 euros. Bono mayores de 12 años con descuento: 15 euros.


OBRADOIROS DE ANIMACIÓN LECTORA


Domingo 3 de outubro - VOGAIS
Presentación das vogais, cancións de series e debuxos, concurso de deletreo, concurso de títulos de contos (linguaxe non verbal), vocabulario en inglés (inglés encadeado), conto-puzzle, bookcrossing.
Domingo 10 de outubro - BOOKCROSSING
Competición de lectura veloz, sinónimos e antónimos a través da mímica, gramática da fantasía (deformar palabras e crear historias), lectura de contos interactivos (galego, castelán e inglés).
Domingo 17 de outubro - TRABALINGUAS
Concurso da palabra máis longa, trabalinguas sen dentes, rescatar a nova absurda no xornal, vida de autores galegos – caracterización do personaxe, contos clásicos ao revés.
Domingo 24 de outubro - ADIVIÑAS
Adiviñas, lectura de contos en papel (“Na linguaxe das baleas”), a palabra desorganizada – dinámica de grupo, fabricación de cómics.
Domingo 31 de outubro - CONSOANTES
Presentación das consoantes, “os meus pais son ventrílocuos”, a historia interminablemente tola, competición “safando os erros” – pais contra fillos, o mundo ao revés – cambio de roles.

No VERBUM (CASA DAS PALABRAS) Horario12.00 a 12.30 horas - Prezo: 1€/asistente

jueves, 30 de septiembre de 2010

VALIDATION ;D

Una sonrisa...¿qué es?¿para qué sirve?¿en qué afecta a uno mismo?¿y a los demás?

A mí particularmente me gusta sonreír...casi siempre de alegría o simplemente paz... y a veces hasta se convierte en una pantalla de defensa que esconde cierta tristeza.

Estos días mis alumnos me han demostrado -siempre demuestran cosas interesantes- que para ellos es muy importante y han elegido ese tema para trabajar en nuestro Proyecto Interdisciplinar [ya os contaré].

Y mi buena amiga Meli me ha pasado este fantástico corto...

¡una sonrisa para todos vosotros!

;)

Validation en Español. from neuromanagement on Vimeo.

ESPAZOS SONOROS NA ILLA DE SAN SIMÓN (xa temos entradas para o 23!)

Do 09 de outubro de 2010 ó 30 de outubro de 2010

Se é unha obriga visitar e coñecer á Illa de San Simón...escoitar alí música tradicional ten que ser algo que non se pode deixar de facer! ten que ser marabilloso, seguro.

Aquí tendes a Nova:

A illa de San Simón acollerá durante o mes de outubro catro concertos da terceira edición do ciclo de música Espazos Sonoros.

Nesta edición 2010, os catro espectáculos da Illa de San Simón están programados para as 19 horas do serán.

O sábado día 9 de outubro, será a quenda de Dona Rosa. A artista portuguesa interpretará fados e cancións tradicionais do seu país acompañada por Ciro Bertini ao acordeón, Raúl Abreu coa guitarra portuguesa e Sofía Borges á percusión.

O sábado 23 de outubro, poderemos presenciar a actuación dun conxunto alemán que sorprenderá pola súa peculiar forma de interpretar música antiga, o Ensemble Oni Wytars, que nos transportará do océano Atlántico ao mar Mediterraneum, a través dunha viaxe por músicas de diferentes épocas e procedencias.

O domingo 24 de outubro, o grupo suízo La Cecchina recreará a Florencia de 1600 e o ambiente festivo que debeu rodear á voda de María de Medici e o rei Enrique IV de Francia no palacio Pitti.

O sábado 30 de outubro, a artista Josephine Foster xunto coa Víctor Herrero Band, pechará o ciclo de concertos cun concerto que leva por Canciones Antiguas Españolas.

Para asistir aos concertos do ciclo de música Espazos Sonoros na Illa de San Simón, cómpre adquirir os billetes do barco que fará o servizo de transporte ata a illa a través do servizo de compra on-line Servinova (10.75€ e 0.75€ menores de 6 anos). As saídas dos barcos se realizarán desde o porto de Cesantes - Redondela

Se queredes máis información, descargas, imaxes, etc. no apartado Eventos da web en www.espazossonoros.org .

viernes, 24 de septiembre de 2010

Soñar cos ollos pechados e crer con eles abertos



Ilusións-Realidade...ao mesmo tempo que soan piano e chelo... parellas perfectas.

24 de septiembre

Estrenamos otoño, llegaron las nubes y con ellas la lluvia. Una nueva etapa.
Paradógicamente en el otro lado del mundo estrenan primavera y algunos incluso estrenan años. [Felicidades!]
Así que nosotros nos consolamos sabiendo que después de otoño e invierno llegará otra primavera y que, al fin y al cabo, en nuestra tierra hay un dicho: Al mal tiempo, buena cara.
Sonriamos pues____;) ... aunque como dice la canción yo estoy de I hope the Yesterday.

Odessa es así

Guerrero de la Luz
PAULO COELHO
Catalina la Grande recibe en pleno invierno algunas cajas de naranjas recién recogidas del árbol. Una nota que las acompaña dice que vienen de un puerto distante que forma parte de su imperio. “Vea de lo que somos capaces: pero necesitamos su ayuda para crecer”. Impresionada, la emperatriz de todas las Rusias envía una cantidad enorme de dinero, para que dicho puerto pueda desarrollarse aún más.
En realidad, las naranjas venían de otros países, y habían sido traídas a través del Mar Negro. Sin llegar a mentir, la nota dirigida a la emperatriz tampoco contaba toda la verdad. Me viene a la mente lo que aprendí nada más desembarcar allí, continuando con los noventa días que me había propuesto peregrinar por el mundo sin destino definido: supe entonces que la frase que más se oye en la ciudad es “Odessa es así”.
Cuando decidí viajar, sabía que necesitaría de, al menos, un compromiso oficial por semana: esto me ayudaría a resistir la tentación de interrumpir el camino por la mitad y volverme a Brasil antes de tiempo. En este caso, acepté ir a Ucrania como invitado del gobierno al fórum en memoria del desastre atómico de Chernobyl, ocurrido veinte años atrás. Las actividades tendrían lugar en apenas una tarde, y el viento me estaba llevando hacia Ucrania, así que decidí quedarme una semana más allí. Cuando me preguntaron qué me gustaría hacer, expliqué que estaba teniendo encuentros “sorpresa” con mis lectores, avisando normalmente con sólo dos o tres días de antecedencia. ¿Dónde sería el encuentro?
-En Odessa – respondí.
Todos se mostraron muy sorprendidos. ¿Por qué Odessa? Por Sergey Kostin, que había elaborado un proyecto seleccionado por la Fundación Schwab (a cuya directiva pertenezco). En los encuentros de Davos (la fundación está vinculada al Fórum Económico Mundial) yo me había quedado impresionado con aquel ucraniano que, sin hablar inglés, conseguía exponer su proyecto y sensibilizar a los hombres de negocios que se encontraban en la ciudad suiza. Sergey insistía en que yo tenía que conocer su ciudad; y como me estaba dejando llevar por impulsos y señales, me pareció que había llegado el momento. Me mantendría fiel a una tradición que había comenzado en Puente la Reina, según la cual el librero local organizaba una fiesta/noche de autógrafos para cincuenta lectores elegidos por sorteo.
Un amigo nos prestó su avión. Cuando desembarcamos, mi representante en Rusia pidió echarle un vistazo a la invitación enviada a los lectores, para comprobar si todo estaba en orden.
-¡Pero aquí no aparece la fecha, ni el lugar, ni la hora!
-Odessa es así - responde el librero -. Quienes recibieron la invitación tendrán que telefonear tres horas antes para obtener las informaciones necesarias. Si no lo hiciéramos así, nos encontraríamos con muchas invitaciones falsificadas.
Pensamos que no irá nadie, pero le digo a Natasha que no se preocupe, pues no tenemos ninguna expectativa. Visito la escalinata en la que se filmó la escena más fuerte de la película “El acorazado Potemkim”, de Eisenstein – la única referencia que yo tenía de la ciudad. Y como Odessa es así, la fiesta termina siendo todo un éxito, y aparece mucha más gente de la que habría cabido esperar. El librero me presenta a un hombre gigantesco, al que le gustaría realizar mi escultura.
Nunca había aceptado este tipo de propuesta porque sé que significa pasar días posando, y además en aquella ocasión particular yo pretendía regresar a Kiev a la mañana siguiente. Pero el librero insiste:
-Sólo una hora. Odessa es así.
Es la Pascua ortodoxa, un día importante para la cristiandad. Me doy cuenta de que debo aceptar apenas por darle ese gusto; el regreso a Kiev será un pretexto verdadero para limitar mi permanencia en su taller.
Me dirijo hacia allá con algunos amigos. Alexander Petrovich Tkarev, el escultor, dice que pasó la noche en vela rezando (una costumbre de la iglesia ortodoxa). Pero, incluso sin dormir, da inicio a su trabajo. Yo me siento un poco ansioso: no va a conseguir hacer nada en tan poco tiempo. Él está sudando a mares, sus manos no paran, pero sus movimientos son precisos, una especie de ballet espiritual. Los trabajos que tenemos alrededor muestran su genialidad y talento, comprendo su amor, y su capacidad para realizar cosas que son aparentemente imposibles, y mi corazón está triste, porque dentro de no mucho tiempo tendré que decirle que debo marcharme.

Sin embargo, una hora después la escultura está terminada:

una vez más me fue recordado que cuando se desea algo, todo el Universo conspira a favor.
Y, ¿por qué debería sorprenderme? ¡Odessa es así!

martes, 14 de septiembre de 2010

ANCHORED

Ya colgué este corto de animación en este blog hace meses (o casi contamos un año)... me vino a la mente hoy y se me pegó la musiquilla.

Es el corto más fantástico que he visto tanto en estilo de imagen, la canción, los personajes, la historia...las palabras... (sigo? se nota que me gusta???)

Hay que ver si esta chica ha hecho más cosas y así la disfrutamos...por ahora yo me conformo con este...aún viéndolo mil veces!

sábado, 11 de septiembre de 2010

Una composición fantástica

Una canción sabinera
Niña Pastori en su grandeza
Un corto con estela
El sueño de un Caracol, un encuentro, una búsqueda, un motivo...un libro, una vida...
Una canción para escuchar. Palabras escritas que ya sólo las puede leer. Todo por hacer.

CONTIGO

viernes, 3 de septiembre de 2010

MI PRINCESA, MI NIÑA, MI VIDA

Y hace ya una semana que Alba cumplió los 8 años.
8 años de cariño sin control.
8 años de sonrisas.
8 años de preguntas incansables.
8 años viendo crecer a una criatura adorable, extremadamente familiar, que nos ha hecho la vida más fácil, que acogió a su hermano como el mayor tesoro que le podíamos dar, disciplinada y obediente, inteligente y curiosa, que no se cansa de dar besos y arrumacos.
Alba es especial. Es un amor.
¡ES MI NIÑA!
FELICIDADES PRINCESA